Hoe doe je dat, rust creëren?

'Hoe komt het, denk je, dat die honden zo rustig zijn bij de geiten?'

Ik at mijn mond leeg, en dacht na. De geiten zijn er nu een week, en hoewel ik hen nog gescheiden houd uit vrees van wat die scherpe horens kunnen aanrichten, geniet ik ervan om te zien hoe de honden en geiten aan weerszijden van de omheining bij elkaar liggen, en door de spleetjes neuze-neuze doen.

'Ik denk,' zei ik, 'dat ze zien dat ik voor hen zorg, en dat ze daardoor begrijpen dat de geiten nu deel uitmaken van het gezin. Dat we ze met z'n allen verzorgen en beschermen. Zo was dat met de poezen ook. En met de kippen.'

Maria legde haar lepel neer en gniffelde. 'Ik denk,' antwoordde ze, 'dat als mensen je dat hoorden zeggen, ze zouden denken dat je een beetje tureluut bent. Maar ik denk ook dat het zo is, wat je zegt, net omdat jij daar zo van overtuigd bent.'

Granted, ik spendeer zoveel tijd met mijn dieren dat ik soms vergeet hoe ik overkom bij soortgenoten.

'Misschien geloof je het zelf zo hard, dat je het met je hele houding toont, waardoor de honden zelf het ook gaan geloven. Of in ieder geval beïnvloed worden door die rustige, zorgende houding.'

'Misschien.'

We lachten om de absurditeit die geurde naar waarheid, en lepelden verder in ons soepkommetje.

Ik heb de honden niet getraind om de kippen met rust te laten. Ik heb de honden ook niet getraind om de geiten leuk te vinden. De geiten train ik evenmin, want we leren elkaar nog maar pas kennen.

Hoe je dat doet, honden in de praktijk rustig leren zijn, is een vraag die me telkens met verbazing treft. Het is zo klaar als het water dat mijn geiten drinken.

Rust initieer je zelf. Wanneer ik op mijn honden roep dat ze niet mogen blaffen naar de geit die ik van het kippenhok tracht te duwen, verzet de geit zich en blaffen we er met z'n allen op los. Als ik toon hoe fijn het is op de alternatieve klimtoren, komt de geit vanzelf en zwijgen de honden omdat het conflict verdwijnt. Als de hond bij de geit gaat liggen, en beiden genieten de veiligheid en voorspelbaarheid van stilte en ruimte (lees: ontsnappingsmogelijkheden), blijven ze allebei liggen. De sik van de geit wiegt onder het gezellige herkauwen, en de hond kijkt ernaar. Hoe meer de honden naar de geiten kijken, hoe beter ze ze kunnen voorspellen, en hoe veiliger ze lijken. Hoe meer de geiten en de honden naar elkaar kijken, hoe meer beide partijen leren over de taal van de andere, en hoe beter ze met elkaar leren communiceren.

Misschien komt dat omdat ze zien dat ik wel erg vaak bij de geiten zit, dat ik naar ze kijk, en dat de geiten naar mij terug kijken. Dat we rustig samenzijn, conflicten vermijden en affectie vertonen. Misschien is het omgekeerd, en laat ik me inspireren door de honden hun manier om de Witte Wezens te ontdekken.

In ieder geval heeft Maria gelijk. Tureluut of niet, alles begint met onze gedachten. Als die overtuigende rust uitstralen in je handelingen, komt de rest vanzelf.

(Oorspronkelijk gepubliceerd in september 2017.)