Tien jaar lang was het Scout en ik, en samen waren we Shewolf.

Toen Scouts hart in 2019 stilstond en het mijne doorging, voelde dat als een vergissing. Alsof we samen moesten gaan zoals we samen hadden geleefd. Er daalde een stilte over me neer waarin ik wachtte.

De dagen verstreken en met de dagen groeiden de verwachtingen. Verdwaasd pikte ik de draad op waar ik hem had laten vallen. Hij voelde zwaarder nu, en scherper. Anders dan voorheen. Ik sneed mijn vingers eraan, maar merkte pas maanden later dat ik bloedde. Dit keer smakte ik de draad op de grond en schopte ik er aarde over. Wie was ik, als ik in mijn eentje Shewolf niet kon zijn?

Ik kreeg hulp van Fleur. Zij ving mensen op die ik niet kon ondersteunen, en ze deed dat als een zorgzame shewolf.

Inmiddels bleef ik elke dag per ongeluk ontwaken. Zo herhaaldelijk dat ik evengoed kon genieten van die overschot aan dagen. Tussen de poezen in Kattenhotel Chatoo knipperde ik naar het gouden ochtendlicht. Tussen de geiten op het Land van Pan luisterde ik naar de overvliegende ganzen. Als een kind sloeg ik mijn armen om mijn geitenvriend. ‘s Avonds kroop ik tegen de wakende warmte van mijn hondenvriend.

Het besef druppelde bij me binnen dat ik al die tijd niet alleen was geweest. Eigenlijk is niemand ooit echt alleen. Altijd zijn we op een manier samen. Alleen dienen we soms stil genoeg te worden, om dat te kunnen ervaren.

Al die tijd was ik Shewolf. Niet dezelfde als toen, maar altijd veranderend. En zo, langzaam, aarzelend en via kronkelende omwegen, wandelde ik door. Achter me werd het verleden kleiner. Rondom me werd het Nu helderder.

Shewolf, dat is aandacht voor het Nu.

Bedankt, Fleur, om mijn hand vast te houden wanneer het mijn beurt was om te wankelen. Daar ga je dan met je Fauna & Fleur, en ik kan er alleen breed bij glimlachen.

In dit nieuwe hoofdstuk leg ik mijn aandacht primair bij mezelf, mijn gezin en de dieren onder mijn vleugels. Daarnaast laat ik de leiband los binnen verhelderende lezingen en wonderlijke workshops waarbij authentiek leven met jezelf en andere dieren centraal staat. Bovenal zal ik leven. Als opening van dit hoofdstuk nodig je uit om vooral ook dat te doen. Ongeremd en vol verwondering.

Tot gauw, in the flesh,

Ineke