Gedachtensprongen van een jonge hond, laatste bladzijde

Door Fleur Preckler, hondencoach bij Shewolf:

96844271_10158327620993373_4302623856889167872_n

Ik ben nieuw hier. Sinds een paar maanden al. Ben ik nieuw hier en jullie. Jullie zijn druk. Lief hoor, maar wel druk.
Ik heb hier 1 plekje voor mezelf, dat ruikt nog wat naar vroeger. Al weet ik niet precies meer wat dat was. Mama?
Is mama vroeger?

Jullie zitten gezellig samen elke avond en er is ook een ding met veel geluid en licht en daar kijken jullie samen naar. Het lijkt er wel gezellig maar ik mag er niet bij, dat zeggen jullie dan. Om beurten gaan jullie later naar boven, de kleinste gaat eerst. Wat jullie daar doen weet ik niet. Ik mag er niet. Maar het lijkt me wel rustig. En donker. En stil.

Ik snap het niet zo goed het is druk en jullie zijn met veel. Veel indrukken en geuren en hoe moet ik dat allemaal leren snappen. Ik ben eigenlijk moe maar dat geluid en dat licht en daar in die andere ruimte daar ruikt iets lekker. Daar is iets warm en geurig ik wil daar dichter bij ruiken en proeven.
Wanneer jij voorbij me wandelt dan spring ik uit mijn mand en volg ik jou. OEPS wat is het hier spannend, ai ik HAP in je broek want het is eng en ik wil laten weten dat ik hier ben en de wereld nog te groot vind. Kan je me helpen kan je me geruststellen?

Nee aw oei ik deed iets fout denk ik, ik moet terug in mijn mand ik mocht niet. Nee ik had niet moeten. Och sorry, SORRY maar ik ben hier nieuw en jullie wereld is zo luid en ingewikkeld en niemand legt het uit en wat ruikt het daar lekker.

Jullie gaan aan tafel, al dat lekkers. Ik weet dat ik niet mag maar ik zou toch even. Mag ik misschien even dichter even nieuwsgierig? Mag ik ruiken alleen maar ruiken zo met mijn snoet in de lucht en misschien even bij je op schoot daar lijkt het veilig. Mag ik, zou ik durven? Ik ga dichter. Ja ik…

Oei. Nee. Nee dat mocht niet jullie zijn boos sorry. Er valt iets op de grond er zijn scherven iemand roept. Ik schrik, ik duik weg, ik snap het niet ik wou alleen maar…

Aw. Oh.
Wat? Aha ja dat ken ik. Ding om mijn hals. Zeg, ik ben eigenlijk moe ik weet niet of ik wel zin heb om buiten te komen zou je me niet willen helpen leren rusten? Ik weet niet goed hoe dat moet alleen. Hallo?

Maar we zijn al buiten ik moet wel want je denkt dat ik teveel energie heb ik spring tegen je op en probeer je te zeggen dat ik eigenlijk wil leren rusten maar dat ik jou daarvoor nodig heb. Kan je niet even naast me komen zitten?
Nee.
Oke, de straat door. Wacht kan je iets minder snel want hier zijn geuren ik wil graag even aan die steen daar rui… he wacht nu even niet zo snel. Hijg hijg. Ik krijg aan dit tempo niks op zijn plaats in mijn hoofdje hoor. Waar ben ik wat ruik ik wie was hier? Hallo? Zeg he GENOEG. HAP.
In je jasmouw. Sorry maar je luistert nooit.

Oh je bent weer boos we moeten omkeren en terug naar huis nu nog sneller dit keer wat ga je rap ik wil gewoon eventjes hier staan en eens ruiken want.. hallo?

Hallo horen jullie mij eigenlijk wel?

Terug binnen. Hijg hijg. Wat voelen mijn spieren gespannen pfoeh. Wat een stress wat een gedoe. Ik wou gewoon rusten ik wilde niet al deze chaos en jullie zijn boos en die kleinste die beweegt zo snel ik snap het niet ik heb echt rust nodig zouden jullie me alsjeblieft willen helpen hoe rusten moet? Hallo?

Laat maar, het is niet erg hoor ik ben niet boos op jullie. Ik doe het zelf wel ik ga stilletjes daar in die verre hoek in mijn mand liggen maar dan moet ik eerst voorbij de kleinste en die is zo druk en.. he… nee wat doet hij nu? Ik ben zo moe dat is mijn mand waarom ga jij daar nu in ik wou daar slapen ik ben echt ten einde raad ik trek het niet meer HOOR JE MIJ?
HAP.
Oei. Zijn been. Hij maakt veel lawaai nu en iedereen is boos. Oh nee sorry. Sorry ik. Ik wou niet. Sorry.
Ik wil echt alleen maar. Sorry.

We gaan weer weg, de auto in ik snap het niet het is nu plots wel heel erg stil. Ik ruik… Wat ruik ik, angst? Ik snap het niet waar gaan we heen mag ik niet mee op schoot waarom moet ik achteraan ik mis mijn mama. Wacht wie is dat, mama? Vroeger. Dat was vroeger.

We komen toe het blijft zo stil ik probeer aan je gezicht te snuffelen het proeft naar zout ik vind dat raar waar zijn we hier?
Het is hier heel erg wit en licht en proper en zo glad en alles is zo raar en het ruikt hier. Het ruikt hier naar de d….
Oei.
Nee. Nee, dat was niet
wat ik bedoelde
Met
RUST

RIP❤️

Deze is voor alle mensen in de hondenwereld die er teveel moeten laten gaan, voor alle eigenaars met een zwaar hart, voor alle dierenartsen en asielmedewerkers met hun rug tegen de muur. Zonder wijzende vingers maar alleen maar een uitgestoken hand. We willen maar 1 ding; elkaar beter begrijpen. Laten we dat nooit loslaten🤞🏻

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s